Жоро караше зад един миниван. Той бе отворил прозореца откъм себе си, защото времето бе хубаво.
Изведнъж Жоро погледна наляво и видя как едно малко паяче се опитваше да се провре в колата му. Той веднага се постара да го извади от нея.
Секунда по-късно се чу:
– Бух!
Жоро бе ударил микробуса.
– Глупаво е, че позволих на едно паяче да ми отклони вниманието, – недоволно мърмореше Жоро под носа си. – Такава голяма бъркотия стана. Просто за миг забравих да шофирам.
На Жоро това малко паяче му се стори прекалено голямо и опасно.
– Как можаха да допусна, умът и душата ми да позволят, да ги контролира плътта ми, – кореше се Жоро. – Можех да нараня себе си или някои други, само защото позволих на едно такова малко нещо да ми изглежда важно.
Така се случва и в живота ни.
Караме, справяме се добре, фокусираме се върху нещо, ……
Внезапно нещо малко се появява в полезрението ни, за да ни разсее.
Малко след това, осъзнаваме, че сме отвърнали поглед от Исус и призива, който Бог има за живота ни.
Да, това малко нещо, понякога успява да ни спре, забави или ни кара да се откажем.
Нека не преувеличаваме малките проблеми или минималните неуспехи.
Дори ако неуспехите изглеждат гигантски в момента, помнете, че нищо не е толкова голямо, колкото нашия Бог.
Когато загубим фокус, нека се върнем и да насочим погледа си към това, което е важно, а именно Исус Христос и животът, който Той ни е дал, за да живеем.